تخت جمشید ( پارسه )

تخت جمشید ( پارسه )

پارسه سکوت نیست ُ حقیقتی است که بر سنگ نوشته اند .
تخت جمشید ( پارسه )

تخت جمشید ( پارسه )

پارسه سکوت نیست ُ حقیقتی است که بر سنگ نوشته اند .

توصیف آرامگاه صخره ای نیمه تمام هخامنشی ( چاشتخوار) :


                این آرامگاه که در نوع خود یکی از با ارزشترین اثر تاریخی می باشد در فاصله تقریبی 50 کیلومتری شرق
تخت جمشید ودر منتهی الیه شرقی کوه مهر ( رحمت ) حد فاصل روستای چاشتخوار و  خان آباد واقع شده و به سبب قرابت یا روستای مذکور به مقبره چاشتخوار معروف می باشد .

فرم و هیئت این آرامگاه شباهت زیادی با آرامگاههای اردشیر دوم و سوم در تخت جمشید دارد . با این تفاوت که قسمت جلویی این اثر دارای دو سکوی پله ای شکل پلکان دار است ولی آرامگاه های موجود در تخت جمشید دارای یک سکوی فاقد پلکان . ارتفاع خیز سکوی اول و دوم در مقبره چاشتخوار به ترتیب 30/3 و 30/4 متر و طول و عرض سطح افق هر دو سکو برابر و تقریباً 13*21 متر می باشد در طرفین سکوی دوم آرامگاه دو پلکان سنگی یکپارچه و متصل به کوه وجود دارد که هر کدام دارای 18 پله می باشند .

با توجه به ابعاد و ارتفاع آرامگاه و نوع ابزار بکار گرفته شده جهت تراش بدنه صخره ها این اثر مربوط به دوره هخامنشی می باشد که شاید بدلیل مرغوب نبودن جنسیت سنگ کار آن به اتمام نرسیده و نیمه تمام رها شده . با مشاهده عینی قسمت پیشانی این آرامگاه برفراز سکوی دوم بنظر می آید که بجای در آوردن اطاقی با ستون نماهای جانبی و درب دار بخش اعظمی از فضا را بطور منظم و یکنواخت شبکه بندی و در دو ردیف فضاهایی مشابه استودان درآن ایجاد نموده اند که فضاهای پائین تری دارای ابعاد و اندازه های بیشتری نسبت به فضاهای بالاتری هستند و هر فضا با کادری سنگی محصور گردیده در خصوص این اثر تاریخی و کاربرد آن که به تاریخ 10/9/54 تحت شماره 1219 در فهرست آثار ملی ثبت گردیده نظریات متفاوتی مطرح هست . یک گروه معتقدند که این اثر به هدف ساخت یک مقبره جهت یکی از شاهان هخامنشی ایجاد شده  و برخی دیگر معتقدند که این اثر یک معبد هخامنشی است و برای اثبات این مدعا به وجود چشمه آب پائین اثر استناد می کنند عده ای آنرا ترکیبی از معبد و آرامگاه ساخته شده در دوره هخامنشی می دانند و                                                                                                                                  پاره ای هم آنرا قدمگاه حضرت علی می دانند . تقریباً در فاصله 70 متری غرب این آرامگاه گورستانی وجود دارد                                                     
می توان آنرا کلکسیونی از مقابر از ادوار پیش از اسلام تا زمان حال دانست که دارای دو ساختمان غسالخانه و بنای کوچک گنبددار امامزاده سیدالدین می باشد .

درست درمقابل آرامگاه در فاصله تقریبی 100 متری آن آثار تپه تاریخی دیگری بنام تل گچی با دوره تاریخی اسلامی نمایان است که مدارک تاریخی سطح الارضی قابل ملاحظه ای از جمله سفال در اطراف آن بچشم می خورد و علاوه بر اینها در پای آرامگاه و مقابل آن چشمه آبی از دل زمین و زیر صخره کوه به بیرون می جوشد و به سمت دشت جنوبی اثر جاری می گردد که بسیار با صفا و زیبایی خاصی را به اثر بخشیده این چشمه به چشمه شیرین یا قدمگاه معرف است از آنجا که اداره راه و ترابری ارسنجان قصد دارد که پروژه جاده سازی خان آباد به چاشتخوار را که درست در محدوده عرصه این اثر عبور کرده بهسازی و توسعه دهد لازم دانسته که هر چه سریعتر حریم این اثر تهیه و تصویب گردد و بهمین خاطر در نقشه حریم سعی شده که سه اثر تاریخی فوق الذکر ( مقبره نیمه تمام ـ گورستان ـ تپه گچی ) که نزدیک بهم هستند در یک عرصه مشترک قرار گیرند تا هم کار حفاظت آنها آسانتر باشد و هم به سبب قرابت با هم دارای حریم واحدی باشند .

علاوه بر محدوده عرصه در اطراف مقبره و خصوصاً روی بلندای کوه آثار قبور متعدد سنگی ( خرف خانه ها) و آثار معماری سنگی دوره اسلامی وجود دارد که سعی شده آنها درون محدوده حریم یک قرار گیرند ضمناً جهت رسم خطوط حریم یک که دقیقاً با دوربین نقشه برداری گردیده در جهات چهار گانه نیاز به شاخص بود که برای سمت شمالی خط الرأس کوه و قسمت جنوبی کانال زه کش و اثر جاده خاکی و قسمت شرقی جاده آسفالته و قسمت غربی هم انتهای قبرستان بعنوان شاخص کار در نظر گرفته شده . 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد